Ξέχασα να γράψω κι ένα άλλο ξεχωριστό επεισόδιο από τις τελευταίες περιπέτειες...
Ήταν ένα βράδυ στο νοσοκομείο που οι γιατροί μου το είπαν ξεκάθαρα ότι η μάνα μου ήταν πάρα πολύ σοβαρά και δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα την έβγαζε την νύχτα!...
Τότε ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου μιά επιτακτική ανάγκη να προσευχηθώ. Πράγμα πολύ δύσκολο αφού δεν πιστεύω σε καμία θεότητα! Αλλά το γεγονός ότι η ζωή του πιό κοντινου μου άνθρωπου κρέμεται από μία κλωστή, έκανε αυτή την ανάγκη υπερβολικά έντονη, σχεδόν αποπνυκτική! Μα σε ποιόν να προσευχηθώ?? Τότε μου ήρθε! Στον Μέρφυ!! Ξέρετε τον Μέρφυ των ομώνυμων νόμων! (εαν είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιος που δεν τους ξέρει, ας το κουγκλάρει, πρέπει να υπάρχουν ένα εκατομύριο σχετικά σαϊτ!)
Και η προσευχή μου εισακούστηκε!
Σε ευχαριστώ ω Μέρφυ!
(Μήπως πρέπει να ξεκινήσω μια εκκλησία του Μέρφυ?! Ίσως με εμένα πρώτο μέγα ιερέα?) :-Ρ
5 σχόλια:
Ειλικρινής θεός, όμως. Πολύ ειλικρινής.
Πραγματικά ειλικρινής. Είμαι ο πρώτος ακόλουθος.
Οπως λεει και μια παροιμια
"Για τους αλλους εισαι αθεος...για το Θεο εισαι νομιμη αντιπολιτευση"
Κουραγιο Ηλια. Θα πάνε όλα καλά.
Δεν υπάρχει θεός και ο Μέρφι είναι ο προφήτης του.
Η οικογένειά μου (από τη Μεσηνία) είχε συγγενικές σχέσεις (ξέρεις πώς είναι εκεί, όλοι "θείοι" είναι...) με μιά οικογένεια Ταμπακέα (Γιώργος, Μάτα, κλπ.) Μήπως έχεις σχέση;
Δημοσίευση σχολίου