Pause στο Pause 3 – Μια κουφή ιστορία

Στο πρώτο νοσοκομείο που μπήκε η μάνα μου συνέβη μια τελείως κουφή ιστορία, την οποία σκέφτηκα αρχικά να την κάνω κόμικς, αλλά μετά μετάνιωσα
Παρουσιάζω εδώ το σενάριο (που δεν είναι παρά κωδικοποίηση της πραγματικής ιστορίας, όπως ακριβώς συνέβη) για τρεις λόγους
1. γιατί είναι άκρως σουρεαλιστική
2. για να πω τον πόνο μου
3. για να πάρετε μια γεύση για το πως αναπτύσω το σενάρια μου (και ντεκουπαζ) για όσους ενδιαφέρονται για τέτοια πράγματα...

Τίτλος: ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (?) με νούμερο ?

Σεκάνς Α
1.Θάλαμος νοσοκομείου close-up μάνα
μάνα: ΠΟΝΑΩΩΩΩΩΧΧΧΧ
2. Θάλαμος νοσοκομείου close-up εγώ
αντανάκλαση (ηχώ) εγώ - σκέψη: ΩΩΩΩΩΧΧΧΧ
3. στο γραφείο νοσοκόμων γενικό
εγώ: « Ένα γιατρο παρακαλώ!»
νοσοκόμες: «ενταξει θα του το πουμε»
4. χρόνος: πρωϊ (με close-up ρολόγιου? Με Σκιά? Με θέα από παράθυρο?
Χρόνος πρώτος στη σεκανς?

Σεκάνς Β, Γ, Δ,

Επανάληψη της σεκάνς Α με αλλαγή στο καρέ χρόνου: αργά πρωϊ, μεσημέρι, νωρίς απόγευμα...

Σεκάνς Β, Γ, Δ,

Επανάληψη της σεκάνς Α με αλλαγές
-στο καρέ χρόνου: αργά απόγευμα...
-στο καρέ στο γραφείο νοσοκόμων: γιατρός ΧΙ ΧΙ με νοσοκόμες – φραπέδες
εγώ - σκέψη: « Ο γιατρός! Επί τέλους!»


13 εγώ: «Συγγνώμη γιατρέ, ερχόσαστε παρακαλώ, η μάνα μου πονάει....»
14 γιατρός: «Δεν πονάει!»
15 εγώ «μα πως το ξερ...» σκέψη:«άστο, Ηλία»

16 εγώ «ελάτε, σας παρακαλώ...»

17 Κύριο-κεντρικό καρέ: « Σας παρακαλώ κύριε! Εγώ είμαι γιατρός!... δεν μπορώ να ασχολούμαι με ασθενείς συνέχεια!»

18 εγώ: «σας παρακαλώ πολύ...»
19 γιατρός: « Σας παρακαλώ κύριε! Σε λίγο θα μου ζητήσετε να της κάνω και μασάζ!»
20 εγώ φεύγω ηττημένος μουρμουρίζοντας κάτι για τον όρκο του Ιπποκράτη...

Σεκάνς Τ1, Τ2,Τ3,

Επανάληψη της σεκάνς Α με αλλαγή στο καρέ χρόνου: απόγευμα αργά, βράδυ, νύχτα1, νύχτα2...
Με πιθανή εξασθένιση (αλλαγή χρώματος?) του «ΩΩΩΩΧΧΧ»...
Βαθμιαία συσκότιση των καρέ?

Αφιέρωση:Αληθινή ιστορία... αφιερώνεται σε όλους τους υπόλοιπους γιατρούς με ευγνωμοσύνη...